Menu
Τι σημαίνει για εσάς το γεγονός ότι δεν έχετε παιδιά;
Από τη μία, αισθάνομαι πάρα πολύ ελεύθερη σε έναν βαθμό και από την άλλη, αισθάνομαι λίγο απογοητευμένη αλλά όχι γιατί δεν έχω δικό μου παιδί, αλλά γιατί όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι για να κάνω μια σχέση που να βασίζεται στη συντροφικότητα, πρέπει να προκύψει ένα παιδί. Ειδάλλως δεν γίνεται, μιλάμε για one night stand μόνο.
Σαν να είναι ταυτόσημα αυτά, δηλαδή, κάπως; Το παιδί με τη σχέση;
Νομίζω ότι ναι. Απ’ ό, τι έχω αρχίσει και καταλαβαίνω, για να κάνει κανείς σχέση, πρέπει να προκύψει πρώτα παιδί. Αυτό είναι που έχει αρχίσει να με προβληματίζει και κάπως να με στεναχωρεί. Γιατί είμαι άνθρωπος συντροφικός και μονογαμικός, οπότε υπάρχει ένα πρόβλημα εκεί. Κατά τα άλλα, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω παιδί. Δεν σας κρύβω ότι κάποια στιγμή γύρω στα σαράντα, αισθάνθηκα την ανάγκη. Δηλαδή, αυτό που λένε «μητρικό φίλτρο» και όλα εκείνα που δεν μπορούσα να αντιληφθώ νωρίτερα, κάπου εκεί το αισθάνθηκα. Αισθάνθηκα την ανάγκη της μητρότητας. Αλλά λόγω του ότι εκείνη την περίοδο διαγνώστηκα με καρκίνο μαστού και, μετέπειτα με την αγωγή, ήταν αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο.
Σε εκείνη την ηλικία που σας γεννήθηκε η επιθυμία για παιδί, ήταν η πρώτη φορά που σας γεννήθηκε αυτή η επιθυμία; Μέχρι τότε δηλαδή, ήταν κάτι που δεν ήταν στον ορίζοντά σας, δεν το σκεφτόσασταν;
Όχι, δεν ήταν. Είχα κάνει ήδη τρεις εκτρώσεις στο παρελθόν, σε πιο νεαρή ηλικία. Παρόλο που είχα μακροχρόνιες σχέσεις και κάποιες από αυτές πίεζαν πολύ για οικογένεια, δεν αισθανόμουν την ανάγκη να αποκτήσω παιδί και να κάνω οικογένεια.
Στα σαράντα σας γεννήθηκε αυτή η επιθυμία;
Ναι, εκεί γύρω στα σαράντα γεννήθηκε αυτή η επιθυμία, σε βαθμό που σκέφτηκα ότι αν κάτσει κάτι θα το κρατήσω – δεν είχα σχέση εκείνη την περίοδο.
Εσείς πώς εξηγείτε την ξαφνική για εσάς επιθυμία σε εκείνη την ηλικία;
Πραγματικά δεν ξέρω. Δεν μπορώ να καταλάβω. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, γιατί όταν διαγνώστηκα και μου εξήγησαν οι γιατροί ότι θα μπω σε μια αγωγή που θα σταματήσει η έμμηνος ρύση και ότι αυτή η αγωγή θα ακολουθηθεί μέχρι να έρθει φυσικά αυτό, όπως επίσης ότι οι γιατροί δεν ήθελαν να μείνω έγκυος για να μη θέσω σε κίνδυνο τον εαυτό μου, ήταν ένα από τα πράγματα που με πείραξε. Δηλαδή, εγώ τώρα δεν θα αποκτήσω παιδί; Αλλά το ξεπέρασα πολύ γρήγορα, νομίζω. Δεν μπορώ, όμως, να σας πω με ακρίβεια γιατί σε εκείνη την ηλικία γεννήθηκε αυτή η ανάγκη και μάλιστα σε μια φάση της ζωής μου που ήμουν και μόνη μου. Δεν είχα σχέση.
Έχετε υποστεί πιέσεις είτε άμεσες είτε έμμεσες από τον κύκλο σας ή από αλλού για να γίνετε μητέρα;
Μόνο, ίσως, από κάποιες σχέσεις μου. Από την οικογένεια όχι ιδιαίτερα, αλλά από κάποιες σχέσεις που είχα ναι, είχα δεχτεί πιέσεις. Ήμουν και πιο νέα, δηλαδή μου ήταν αδιανόητο στα είκοσι εφτά είκοσι οχτώ να αποκτήσω παιδί. Μου ήταν αδιανόητο, και αυτή η όλη πίεση με ωθούσε στο άλλο άκρο ότι δεν μπορώ, καταπιέζομαι! Από τις δύο τελευταίες σχέσεις μου δέχτηκα πιέσεις.
Από τον φιλικό, κοινωνικό κύκλο, από φίλες, συναδέλφους, γενικότερα;
Ε, είναι η κλασική ερώτηση. Επειδή είμαι νοσηλεύτρια και δουλεύω με συμβάσεις, αλλάζω εργασιακούς χώρους κατά καιρούς. Αλλάζω και τμήματα πολλές φορές. Οπότε κάθε φορά που εμφανίζομαι σε έναν νέο χώρο, η πρώτη ερώτηση είναι από πού είμαι και αν έχω παιδιά. Ακόμα και τώρα που είμαι ήδη δυο χρόνια στον ίδιο χώρο εργασίας, είναι από τις πρώτες ερωτήσεις που μου κάνουν οι ασθενείς: «Εσείς έχετε παιδάκια; Είστε παντρεμένη;»
Τι αντιδράσεις εισπράττετε;
Οι αντιδράσεις που εισπράττω είναι «σας εύχομαι τα καλύτερα, είστε νέα ακόμα, προλαβαίνετε να βρείτε ένα καλό παιδί να κάνετε παιδάκια» και τα λοιπά. Έχω κι ένα πολύ ωραίο τσιτάτο να σας πω: Είναι μια γιαγιούλα που έρχεται συχνά στο κέντρο υγείας που εργάζομαι και προφανώς με προορίζει για τον γιο της, ο οποίος βρίσκεται σε διάσταση με τη γυναίκα του. Κάποια στιγμή, έρχονται μαζί και, την ώρα που εξετάζεται και δεν είναι μπροστά ο γιος, μου λέει: «Μα γιατί; Είσαι τόσο καλή και να βρεις κάποιον» κτλ. και λέω: «Τι να με κάνει εμένα το καλό παιδί; Εγώ είμαι σαράντα τριών χρονών», οπότε εκείνη μου απαντά: «Αααα, αυτά δεν μας τα είπες!» και κόβεται η συζήτηση εκεί. Μαζεύει τα πραγματάκια της και φεύγει η κυριούλα με τον γιο! «Είσαι μεγάλη, αλλά δεν σου φαίνεται», μου λέει.
Οπότε δεν πληρούσατε τα κριτήρια για…
Ακριβώς!
Εισπράττετε βλέμματα απαξίωσης, ακύρωσης, υποτίμησης από ανθρώπους όταν μαθαίνουν ότι δεν έχετε παιδιά;
Μάλλον επειδή φαίνομαι λίγο νεότερη απ’ ό,τι είμαι και επειδή δεν γνωρίζουν το ιστορικό μου ότι δεν θα μπορέσω να κάνω παιδιά, όλοι λένε «εντάξει, προλαβαίνεις. Έχεις χρόνο ακόμα. Να βρεις τον κατάλληλο και έχεις χρόνο ακόμα». Τώρα από συναδέλφους που έχω μια τριβή και έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται, αυτό που ακούω συνήθως και εγώ το θεωρώ απαξιωτικό, είναι ότι «είσαι πολύ τυχερή που δεν έχεις οικογένεια, δεν μπορείς να φανταστείς τι τραβάω». Εντάξει, εγώ το θεωρώ απαξιωτικό αυτό.
Από γυναικολόγους έχετε υποστεί πιέσεις;
Την πρώτη φορά που είχα μείνει έγκυος και είχα πάει στον τότε γυναικολόγο μου, αισθάνθηκα πάρα πολύ άσχημα όταν του είπα ότι δεν επιθυμώ να συνεχιστεί αυτή η εγκυμοσύνη και ότι ήθελα να τη διακόψω. Με έφερε σε πολύ άσχημη θέση και έτσι αναγκάστηκα και άλλαξα γυναικολόγο.
Δηλαδή πώς σας φέρθηκε; Τι σας είπε;
Ότι «εννοείται ότι θα το κρατήσεις!»
Τόσο παρεμβατικός δηλαδή.
Ναι. Ήταν απόλυτος σε αυτό. «Εννοείται ότι θα το κρατήσεις και ελπίζω να μην σου περνάει από το μυαλό ότι θα κάνεις κάτι άλλο». Ήταν η μοναδική φορά, αλλά ήταν κάτι τρομαχτικό για εμένα. Αυτή η συμπεριφορά με τρόμαξε.
Ειδικά στην ευάλωτη κατάσταση που ήσασταν εκείνη τη στιγμή.
Προφανώς!
Μετανιώνετε για κάτι;
Κοιτάξτε να δείτε, έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές να το φιλοσοφήσω έτσι. Και επειδή τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει και απευθύνομαι και σε κάποιον πνευματικό, που με έχει βάλει σε αυτή τη διαδικασία, δεν μπορώ να μετανιώσω ακριβώς. Δηλαδή, και να γυρνούσα τον χρόνο πίσω, αν δεν ήξερα τι θα μου φέρει το μέλλον, δεν νομίζω ότι θα έκανα κάτι διαφορετικό. Δηλαδή, πραγματικά αισθανόμουν πολύ νέα. Δεν ήταν η ανάγκη ότι δεν ήθελα να είμαι με έναν σύντροφο και ότι ήθελα εμπειρίες και τα λοιπά. Δεν ήταν αυτό που με οδηγούσε εκεί. Ήταν αυτή η μορφή δέσμευσης παρόλο που, στις περισσότερες σχέσεις που προανέφερα, συζούσα με τους συντρόφους μου. Ήταν όλο αυτό το πακέτο που μπορεί να σου φέρει η οικογένεια με την παραδοσιακή μορφή που την έχουμε στο μυαλό μας.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, δεν ήταν και ποτέ η πραγματική σας επιθυμία. Πέρα από εκείνη τη μοναδική φορά, δεν ήταν η προτεραιότητά σας. Θα λέγατε ότι έχετε επηρεαστεί κοινωνικά να θελήσετε παιδί;
Θα σας μιλήσω πολύ λαϊκά τώρα. Την έχω γραμμένη την κοινωνική γνώμη. Δεν με ενδιέφερε ποτέ και σε τίποτα. Αν με ενδιαφέρει κάτι, είναι η γνώμη των δικών μου – και αυτό για να μην τους πληγώσω. Για κανέναν άλλο λόγο. Θα κάνω εδώ μια παρένθεση και θα σας πω ότι η τελευταία σχέση που είχα ήταν ομοφυλοφιλική σχέση. Η σύντροφός μου ήθελε από τους πρώτους έξι μήνες που ήμασταν μαζί να αποκτήσουμε παιδί. Οι μοναδικές φορές που ίσως να σκέφτηκα το παιδί ήταν σε στιγμές έντονου πάθους με κάποιον σύντροφο. Δηλαδή, αυτό που σου συμβαίνει εκείνες τις στιγμές που λες: «Θέλω το παιδί του. Θέλω το παιδί σου. Το δικό σου το παιδί.» Είναι εντελώς στιγμιαίο και είναι και κάτι στο οποίο δεν έχεις εμβαθύνει πραγματικά.
Δηλαδή, δεν αφορά το παιδί αυτό καθαυτό, όσο μια σύνδεση μεγαλύτερη με τον συγκεκριμένο άνθρωπο.
Ακριβώς. Στην τελευταία σχέση που είχα με την κοπέλα ήταν κάτι που θα μπορούσα ίσως να το είχα σκεφτεί περισσότερο, απλά λόγω συμπεριφοράς δεν με έπειθε ότι μπορούμε να κάνουμε οικογένεια. Δηλαδή, ούτε βασικά πράγματα δεν… Δεν έχει να κάνει με το φύλο, το σημειώνω αυτό.
Θεωρείτε ότι πρέπει να κάνετε κάποιου είδους coming out ως γυναίκα χωρίς παιδιά; Δηλαδή είναι μια πληροφορία που σκέφτεστε αν θα την αποκαλύψετε ή όχι, προκειμένου να μην ακούσετε το μακρύ και το κοντό του καθενός;
Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει και το σκέφτομαι αυτό. Δηλαδή είναι αυτά τα δυο πράγματα που τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να τα συζητώ γιατί με κουράζει λίγο. Το ένα είναι αυτό περί τεκνοποίησης και το άλλο είναι για τον καρκίνο. Ενώ στις αρχές ήταν κάτι που το συζητούσα πολύ εύκολα, τώρα πια έχω αρχίσει και κουράζομαι.
Σαν να καλείστε να δώσετε εξηγήσεις, να δικαιολογηθείτε με κάποιον τρόπο;
Ναι, έχει συμβεί αυτό. Είναι η αμέσως επόμενη ερώτηση το γιατί. «Μια χαρά κοπέλα, γιατί»
Ποια λέξη σας ταιριάζει καλύτερα; Άτεκνη, χωρίς παιδιά, μη μητέρα, μητέρα μηδέν παιδιών, καμία από αυτές;
Μητέρα χωρίς παιδιά. Ναι, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι αν κάποια στιγμή γεννηθεί η ανάγκη, είναι τόσο δυνατή η ανάγκη να κάνω παιδί, που μπορώ να το κάνω. Υπάρχει ο τρόπος της υιοθεσίας ή της ανάδοχης οικογένειας. Μπορείς να ασχοληθείς με παιδιά. Έχω και μια δεύτερη ιδιότητα. Εκτός από νοσηλεύτρια, είμαι και βρεφοκόμος-νηπιοκόμος. Για χρόνια δούλευα πάνω στο κομμάτι του παιδιού. Ναι, μπορώ να είμαι μητέρα και χωρίς να έχω παιδιά.