Τι σημαίνει για εσένα το γεγονός ότι δεν έχεις παιδιά;
Για μένα είναι μια πληγή αυτό, γιατί είναι κάτι που το λαχταρούσα από μικρό παιδί. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου σαν έφηβη ακόμα, έβλεπα τα μωρά στον δρόμο και χυνόμουν. Τρελαινόμουν! Έβλεπα μωρό και πήγαινα να το δω, να το φιλήσω, να το χαϊδέψω. Μιλάμε τα λάτρευα τα μωρά. Και αυτό είχα σαν όνειρο. Ούτε να παντρευτώ, ούτε να κάνω οικογένεια με την έννοια του προτύπου, η διαφήμιση του Βιτάμ ας πούμε. Ούτε καν. Ήθελα να γίνω μάνα. Στα δεκαεννιά μου, λοιπόν, κάνω σχέση με έναν άνθρωπο είκοσι πέντε χρόνια μεγαλύτερό μου. Δεν το περιμέναμε με τόση διαφορά ηλικίας. Στην αρχή, δεν μπορούσαμε να το πάρουμε σοβαρά, απλά βρισκόμασταν και πηδιόμασταν. Μετά από έναν χρόνο δέσαμε. Δέχτηκα να προχωρήσω και να μείνω μαζί του όταν μου είπε ότι θέλει να κάνει παιδί μαζί μου – είχε ήδη δυο μεγάλα παιδιά. Για μένα αυτό ήταν… Δεν το συζητούσα δηλαδή.
Ήταν διακαής σου επιθυμία, λοιπόν.
Ακριβώς. Με το που συμβιώσαμε, ξεκινήσαμε αμέσως την προσπάθεια για παιδί. Δεν έμενα έγκυος και αρχίσαμε να κάνουμε τις απαιτούμενες εξετάσεις για να δούμε τι συμβαίνει. Παρά την ηλικία του, το σπέρμα του ήταν πάρα πολύ καλό. Σε εμένα δεν βρήκαν κάτι ιδιαίτερο, απλά κάποια ορμονικά που τα ρυθμίσαμε. Κάποια στιγμή, είχα μια ενδομητρίωση, έκανα επέμβαση. Σε όλη αυτή τη διαδικασία πέρασαν κάποια χρόνια και άλλαξα πολλούς γιατρούς, μέχρι που κατέληξα σε έναν που μου ταίριαζε, τον έχω ακόμα και σήμερα και τον λατρεύω. Αυτός ο γιατρός έχει καταλήξει ότι κατά πάσα πιθανότητα είναι κυρίως ψυχολογικό, διότι γυναίκες με τριπλάσια προβλήματα από τα δικά μου έχουν κάνει παιδιά. Θέλω να σου πω ότι δεν βρέθηκε κάποιο πρόβλημα που να λέει ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά με τίποτα ή ότι δεν μπορώ να συλλάβω φυσιολογικά ή οτιδήποτε. Είχα κατά καιρούς ανωμαλίες αλλά είναι αστεία πράγματα, μιας και όλες οι γυναίκες έχουν γυναικολογικά θέματα και πολύ πιο σοβαρά. Τέλος πάντων, αυτό που κάναμε με τον σύντροφό μου ήταν σπερματέγχυση, που είναι υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ένα βήμα πριν την εξωσωματική. Όλο αυτό το βίωσα σαν κάτι πολύ ψυχοφθόρο, διότι πηγαίναμε να δούμε αν έχω ωορρηξία, ξαναπήγαινα και την επόμενη ημέρα, όταν ήμουν στο peak ο γιατρός μου χορηγούσε και μια ένεση για ενίσχυση, μετά παίρναμε το σπέρμα του συντρόφου, το αναλύαμε και τα λοιπά. Μου το φυτεύανε στοχευμένα, οπότε εγώ έφευγα από το μαιευτήριο, πήγαινα στο σπίτι και ήμουν κατά φαντασία έγκυος. Έκοβα μαχαίρι το τσιγάρο –με τη φαντασίωση ότι εγώ συλλαμβάνω δεν μπορούσα να βάλω τσιγάρο στο στόμα μου– και ήμουν κατά φαντασία έγκυος. Μετά από δυο εβδομάδες μου ερχόταν η περίοδος και κατέρρεα.
Το έζησα αυτό τρεις διαδοχικούς μήνες. Ο λόγος που σταμάτησα –γιατί θα έκανα έξι– ήταν ότι στον τέταρτο μήνα, με έπιασε στο κρεβάτι η μέση μου σε βαθμό κακουργήματος – λόγω σπερματέγχυσης δεν μπορούσα να σηκωθώ. Έχω χρόνια ευαισθησία με τη μέση και τα ψυχολογικά μου με χτυπάνε εκεί. Έχω πάθει λουμπάγκο σε κακή ψυχολογική περίοδο, το έχω τσεκάρει. Ξαφνικά, λοιπόν, πάω να σηκωθώ από το κρεβάτι και με πιάνουν τα κλάματα απ’ τη μέση. Με πήρε ο σύντροφός μου αγκαλιά και με πήγε στο αυτοκίνητο. Ήμουν καιρό στο κρεβάτι με τη μέση μου, είχα πολύ σοβαρή κρίση με τη μέση μου. Έγκυος δεν είχα μείνει για ακόμη μια φορά, οπότε παρατήσαμε τις σπερματεγχύσεις και ξεκινήσαμε να μιλάμε για εξωσωματική, αλλά δεν μπορούσα να το περάσω για κανέναν λόγο. Μου φαινόταν αδιανόητο. Όταν με τη σπερματέγχυση που είναι κάτι απλό, παιδικό σε σχέση με την εξωσωματική… Και μόνο που μου έλεγαν ότι θα μου φυτέψουν δυο-τρία έμβρυα που θα φτιάξουν στο εργαστήριο για να επιβιώσει το ένα. Αν τυχόν επιβιώσουν όλα, θα μου αφαιρούσαν το ένα γιατί είναι επικίνδυνο να κάνω τρίδυμα και τα λοιπά, εγώ φρίκαρα όταν άκουγα αυτά. Έλεγα «δεν παίζει να το κάνω εγώ αυτό το πράγμα, δεν γίνεται, δεν το αντέχω». Καλά κάνουν όσες το κάνουν και είναι καλά με αυτό και τα λοιπά. Ο καθένας επιλέγει για τον εαυτό του, για το σώμα του, εγώ δεν μπορούσα. Ούτε καν.
Μετά από κάποια χρόνια χώρισα με τον σύντροφό μου και την επόμενη σχέση μου την έκανα στα τριάντα πέντε μου. Εγώ έλεγα «τώρα το χάσαμε το τρένο και μέχρι να βρω σύντροφο, μέχρι να φτάσουμε στο θέμα θα πάω σαράντα». Τέλος πάντων, γνωρίζω πολύ σύντομα κάποιον ο οποίος πολύ σύντομα μου είπε «εγώ είμαι εδώ για εσένα. Θα κάνουμε παιδιά, θα κάνουμε οικογένεια». Από τη λαχτάρα μου, εγώ μέσα σε τρεις μήνες συμβίωνα με αυτόν τον τύπο, γιατί ήρθε και μου έδωσε αυτό που ήθελα, το οποίο ήταν μια φούσκα. Τουλάχιστον επιπόλαιος άνθρωπος, ο οποίος σύντομα με κεράτωσε και όλα τα σχετικά. Θέλω να σου πω ότι μπήκα σε αυτή τη διαδικασία από τη λαχτάρα μου για παιδί. Το να μου πει κάποιος στα τριανταπέντε μου «θέλω να σου κάνω παιδιά αύριο το πρωί», δεν υπήρχε κάτι άλλο στο μυαλό μου. Όταν και αυτή η σχέση τελείωσε άδοξα, δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου ότι εγώ πρέπει να βρω πάση θυσία τρόπους να είμαι καλά με τον εαυτό μου και χωρίς παιδί. Δεν θα πεθάνουμε.
Οπότε, παρόλο που ήθελες παιδί από πολύ μικρή ηλικία, σιγά-σιγά λες ότι συμβιβάστηκες, συμφιλιώθηκες.
Συμφιλιώθηκα με την ιδέα, ναι. Και το θέμα είναι ότι κατάλαβα ότι δεν αντέχω άλλο να το επιδιώξω. Καταρχάς, δεν μπορούσα να υποστηρίξω το να κάνω ένα παιδί μόνη μου. Και με τα οικονομικά μου και με το ότι είχα χάσει και τη μητέρα μου, ζούσα μόνη μου, δεν είχα μεγάλη ηθική στήριξη. Ηθική κυρίως, όχι οικονομική. Οπότε λέω ότι θέλω να βρω έναν σύντροφο για τη ζωή μου και δεν αντέχω να μπω πάλι σε αυτή την τρέλα και τη διαδικασία. Και το παράτησα. Εδώ και έναν χρόνο κάνω ψυχοθεραπεία και επιτέλους το έχω δουλέψει. Αλλά τώρα είμαι σαράντα τεσσάρων και είμαι επίσημα υπογόνιμη εδώ και δυο χρόνια που πέθανε ο πατέρας μου. Πριν από δυο χρόνια, πριν πεθάνει ο πατέρας μου, άρχισα να έχω καθυστέρηση και πολύ άστατο κύκλο. Της μαμάς μου ήταν πιο βαρύ αλλά, όπως και να το κάνεις, το ότι έφυγε και ο δεύτερος γονιός μου, για εμένα ήταν ότι δεν είμαι το παιδί κανενός. Πέρασα κάτι υπαρξιακά και έτσι ξεκίνησα και την ψυχανάλυση.
Σε εκείνη τη φάση που άρχισαν οι ανωμαλίες στον κύκλο μου, ο γυναικολόγος μου έδωσε να κάνω μια εξέταση για να δούμε αν έχουν διαταραχθεί οι ορμόνες και σε τι φάση είμαι. Η εξέταση έδειξε ότι γενικά θα έχω ανωμαλίες και ότι οι ορμόνες δείχνουν ότι είμαι και επίσημα υπογόνιμη. Και λόγω ηλικίας και όλα αυτά. Τώρα έχω κλείσει τα σαράντα τέσσερα και πλέον όταν τυχαίνει σε συζητήσεις να μου λένε «εντάξει, ακόμα δεν είσαι πολύ μεγάλη. Μπορεί να προκύψει να κάνεις ένα παιδί, δεν είναι αργά», τους απαντώ ότι δεν θέλω καν να το συζητάω και να το σκέφτομαι. Δεν θέλω καν να μπω στη διαδικασία.
Έχεις δεχτεί πιέσεις να γίνεις μητέρα;
Όχι, δεν έχω δεχτεί πιέσεις. Είχα επιλέξει να είμαι με κάποιον τόσα χρόνια μεγαλύτερό μου – ήταν σχεδόν πενήντα και ήταν μια ωραία σχέση. Είμαι άτομο αντισυμβατικό, με την άποψη ότι κάνω αυτό που λέει η καρδιά μου. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε ηλικίες, ούτε τίποτα. Έχοντας κάνει αυτή την επιλογή, οι γονείς μου –και κυρίως ο πατέρας μου– κράταγε μια απόσταση. Από δική μου θέση είχα καλή σχέση με τους γονείς μου, θα μπορούσα να μην έχω καμία σχέση. Έχοντας αυτή τη σχέση λοιπόν, ο πατέρας μου δεν θα με πίεζε ούτε να παντρευτώ, ούτε να… Αντιθέτως, ήλπιζε ότι θα χωρίσω και έτσι δεν δεχόμουν πιέσεις. Η μητέρα μου, βέβαια, μου έλεγε «βρε κοριτσάκι μου, ένα παιδάκι να κάνεις», αλλά μου το έλεγε με πολύ καλή προαίρεση. Δεν με πίεζε και ήξερε ότι κι εγώ το θέλω. Δηλαδή, αυτό που μου έλεγε ήταν: «Επειδή ο άλλος έχει κάνει παιδιά, μη μείνεις εσύ χωρίς παιδιά. Να κάνεις ένα παιδάκι με κάποιον τρόπο». Αυτό. Όχι, δεν έχω δεχτεί ποτέ καμία πίεση. Πίεση τα τελευταία χρόνια εντός εισαγωγικών από δικούς μου ανθρώπους, επειδή ήξεραν ότι το ήθελα μου έλεγαν να μην το παρατάω. Από ενδιαφέρον…
Μετανιώνεις για κάτι;
Όχι, όχι. Για τίποτα δεν μετανιώνω. Απλά, για εμένα, θα είναι πάντα μια πληγή το ότι δεν έκανα παιδί. Όπως και να το κάνουμε.
Πώς σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι όταν μαθαίνουν ότι δεν είσαι μητέρα;
Κοίταξε, οι όποιες αντιδράσεις μπορεί να εισπράττω δεν έχουν να κάνουν με το ότι δεν είμαι μητέρα, αλλά το ότι δεν έχω παντρευτεί. Δηλαδή, αν είχα παντρευτεί τον σύντροφό μου και δήλωνα χωρισμένη, δεν θα είχε κανείς να πει κάτι. Δυστυχώς, σε έναν τέτοιο κόσμο ζούμε. Έχει σημασία αν έχεις παντρευτεί ή όχι. Δεν θα εκλείψουν ποτέ αυτά. Δηλαδή, και τώρα που μπαίνω σε κάτι site γνωριμιών, μίλαγα με ένα τύπο που ήταν χωρισμένος και μου λέει «και πώς δεν παντρεύτηκες; Δεν βρέθηκε ο κατάλληλος;». Ακούω κάτι τέτοια και φεύγω τρέχοντας.
