Τι σημαίνει για σένα ότι δεν έχεις παιδιά;
Σημαίνει ότι αποφάσισα ότι δεν θέλω να κάνω παιδιά γιατί δεν το θεωρώ κάτι απαραίτητο στη ζωή μου. Δεν θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι είναι για αυτό και δεν θεωρώ ότι αυτό ταιριάζει σε μένα. Ταυτόχρονα, κάποια στιγμή άρχισα να σκέφτομαι τον υπερπληθυσμό που υπάρχει στον πλανήτη. Έτσι λοιπόν, η μη επιθυμία μου να κάνω παιδί συνδυαστικά με τους οικολογικούς παράγοντες με έφεραν να καταλήξω ότι είμαι κατά της τεκνοποίησης για εμένα. Δεν θα ήμουν αρνητική στο μέλλον να υιοθετούσα ένα παιδί, αν και δεν το θέλω αυτό στη ζωή μου. Αλλά όπως λένε, ποτέ μη λες ποτέ.
Το ότι δεν έκανες παιδιά ήταν συνειδητή απόφαση;
Είμαι ξεκάθαρη ότι δεν θέλω παιδί. Λατρεύω τη ζωή μου με τον σύντροφό μου και με τα κατοικίδιά μου. Απλά, επειδή είμαι ακόμη 28 χρονών και μπορεί, που λέει ο λόγος, στα 35 κάτι να αλλάξει εντελώς στο μυαλό μου, λέω ότι κάποια στιγμή αν ποτέ θελήσω να γίνω μητέρα, η μόνη λύση για μένα είναι η υιοθεσία· υπάρχουν τόσα παιδιά στον πλανήτη, τα οποία δεν έχουν νιώσει στη ζωή τους ούτε μία αγκαλιά.
Οπότε διατηρείς το δικαίωμα να αλλάξεις γνώμη στο μέλλον όποτε το θελήσεις. Αυτή η αίσθηση ότι δεν ήθελες παιδί ήταν κάτι που γνώριζες από πάντα ή αποκρυσταλλώθηκε κάποια στιγμή;
Ως έφηβη, στα 19-20, έλεγα: «Α, αυτή είναι η πορεία της ζωής μας ως άνθρωποι· αυτή είναι η εξέλιξη». Κάποια στιγμή, όμως, ταξιδεύοντας σε και σε άλλες χώρες εκτός Ευρώπης και στην Ασία και βλέποντας πόσα παιδιά υπάρχουν –οι άνθρωποι στην Ασία κάνουν πολύ περισσότερα παιδιά– βλέποντας αυτό το πράγμα και μαθαίνοντας για παιδιά που είναι θύματα trafficking μέσω ψεύτικων υιοθεσιών, άλλαξε το σκεπτικό μου. Ταυτόχρονα, καθώς ήρθα σε επαφή με μωρά και με παιδιά που έχουν τα αδέρφια μου, συνειδητοποίησα «Ώπα! Αυτό το πράγμα, φωνές κλάματα, εγώ δεν το θέλω στη ζωή μου! Σίγουρα δεν θέλω μια δέσμευση για όλη μου τη ζωή.
Οπότε έφτασες σταδιακά μέσα από διάφορες εμπειρίες και βιώματα…
Ναι, γνωρίζοντας και έναν σύντροφο με τον οποίο είμαστε μαζί αρκετά χρόνια και που εκείνος δεν ήταν ποτέ θετικός σε αυτό, αλλά και χωρίς να είναι αρνητικός εξ αρχής. Γίναμε και οι δύο αρνητικοί στη γονεϊκότητα αργότερα, σχεδόν ταυτόχρονα.
Δέχεσαι πιέσεις, έμμεσες ή άμεσες, να γίνεις μητέρα;
Έμμεσες ναι, με την έννοια ότι σαν γυναίκα και έχοντας έναν σύντροφο πολλοί θα γυρίσουν να μας πούνε: «Άντε και ένα παιδάκι!» Αυτό το θεωρώ αγένεια. Και άγνοια από την πλευρά αυτών των ανθρώπων που το λένε αυτό, διότι πολύ απλά νομίζω δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για τέτοια πράγματα.
Από γυναικολόγους, φίλους, αγνώστους;
Από γυναικολόγους ή από την οικογένειά μου ποτέ. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου έχουν καταλάβει εντελώς το σκεπτικό το δικό μου και του συντρόφου και δεν έχω αισθανθεί ποτέ κάποια τέτοια πίεση. Μοιράζομαι τις απόψεις μου εντελώς ανοιχτά μαζί τους. Μάλιστα, η μαμά μου, παρότι έχει κάνει τρία παιδιά στη ζωή της, παραδέχεται 100% ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι να γίνουν γονείς.
Εισπράττεις βλέμματα απαξίωσης ή επίκρισης;
Δεν θα το έλεγα. Κοιτάζοντας, όμως, τον ευρύτερο περίγυρό μου, αντιλαμβάνομαι ότι αυτό κάποια στιγμή θα συμβεί. Απλώς, δεν έχει συμβεί ακόμα μόνο και μόνο επειδή είμαι ακόμα 28 και επειδή δείχνω μικρότερη. Είμαι αρκετά προετοιμασμένη στο μυαλό μου ότι μετά τα 30, που λένε ότι είναι σοβαρή ηλικία, θα μου συμβεί και είμαι πολύ οκέι με αυτό. Είμαι ψυχολογικά έτοιμη για όλη αυτή την παραβίαση του προσωπικού μου χώρου.
Ποια λέξη σου ταιριάζει καλύτερα;
Μητέρα μηδέν ανθρώπινων παιδιών, διότι έχω υιοθετήσει δύο γατάκια και θεωρώ ότι η αίσθηση της μητρότητας μπορεί να εκφραστεί τόσο προς ανθρώπινα όσο και μη ανθρώπινα όντα.
Βρίσκεις ότι χρειάζεται να κάνεις κάποιο είδος κάμινγκ άουτ ως μη μητέρα;
Δεν θεωρώ ότι πρέπει, αλλά ο λόγος που αποφάσισα να σου μιλήσω και εσένα είναι επειδή θεωρώ πως αυτό πρέπει να γίνει μια νόρμα στην καθημερινότητά μας και στην κοινωνία μας. Θεωρώ ότι είναι ένα θέμα ταμπού, κάτι για το οποίο οι άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ να μιλήσουν για αυτό και θεωρώ ότι όσο πιο πολλές γυναίκες αλλά και άντρες μιλάνε για την πολύ απλή επιθυμία τους να μην κάνουν κάτι που κάνει πολύς κόσμος, τόσο πιο οκέι θα είναι η κοινωνία απέναντί μας, αλλά και ίσως κάποιοι οι άνθρωποι, οι οποίοι τόσα χρόνια θεωρούν πως αυτή είναι η πορεία της ζωής τους, τώρα το ξανασκεφτούν και καταλάβουν ότι: «Κάτσε, ρε συ, δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να κάνω παιδιά, να εγκλωβίσω τη δική μου ζωή αλλά και τη ζωή κάποιων παιδιών, μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό, είμαι ολοκληρωμένος άνθρωπος χωρίς αυτό». Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα coming out, αλλά όχι επειδή θέλω να το δηλώσω εγώ προσωπικά, αλλά επειδή θέλω να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για αυτό το πράγμα. Σαν κοινωνικός ακτιβισμός.
Θα ήθελα γενικότερα οι άνθρωποι να μιλάμε περισσότερο για την υιοθεσία. Δηλαδή, η γονεϊκότητα, η μητρότητα, η πατρότητα δεν έρχονται μόνο από τη δημιουργία τέκνων· η μητρότητα και όλα αυτά έρχονται και από την υιοθεσία. Ξέρω ότι είναι πολύ ευαίσθητο θέμα και ξέρω ότι δεν είναι πολύ εύκολο να τεθεί γενικότερα στην κοινωνία, αλλά η άποψή μου είναι ότι όπως δεν θα πήγαινα σε έναν εκτροφέα ζώων να πάρω ένα γατάκι, ένα σκυλάκι ή ένα κουνελάκι, αλλά θα έβρισκα ένα από τον δρόμο, από ένα καταφύγιο, το ίδιο θεωρώ ότι θα πρέπει να γίνει και με τους ανθρώπους. Είμαστε τόσο πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη, υπάρχουν παιδιά που μεγαλώνουν σε ορφανοτροφεία και θεωρώ πως όλοι αξίζουμε μια αγκαλιά και μια ευκαιρία στη ζωή μας.
