Αρκετοί είναι οι επιθετικοί προσδιορισμοί που θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ότι θα απαιτούνταν προκειμένου μια γυναίκα να θεωρηθεί σοβαρή. Ωστόσο η κουλτούρα μας προστάζει πως ένα χαρακτηριστικό προεξέχει πάνω απ’ όλα: να είναι σεμνή. Κι όταν λέμε σεμνή, εννοούμε φυσικά να είναι σεξουαλικά μαζεμένη. Δεν πα’ να έχει βρει τη θεραπεία για τον καρκίνο, αν είναι σεξουαλικά πολύ ενεργή (και ειδικά αν δεν το κρύβει), στο πι και φι φορτώνεται με επιθετικούς προσδιορισμούς που πλήττουν συνολικά το ήθος της ως ανθρώπου: σουρλουλού, εύκολη, αχαλίνωτη, αχόρταγη, ελαφρών ηθών, τσούλα, πουτάνα, λυσσάρα, ξεδιάντροπη, ξετσίπωτη, ξέκωλη, κουρελού, ξεχειλωμένη… η λίστα δεν έχει τελειωμό και δεν έχω καν συμπεριλάβει τους πιο πρόστυχους χαρακτηρισμούς που διαθέτει η κουλτούρα μας για να κρατάει τις γυναίκες μαντρωμένες.
Μια γυναίκα που χαίρεται το σεξ, το λέει ευθαρσώς και το αναζητά, αμέσως θεωρείται πως «δεν έχει φραγμούς», «δεν σέβεται τον εαυτό της», «δεν κρατάει χαρακτήρα». Αντιθέτως, τίποτα από αυτά δεν ισχύει για το αντρικό φύλο, όπου ο άντρας που χαίρεται το σεξ, το δηλώνει με παρρησία και το διεκδικεί ανοιχτά όχι μόνο δεν κρίνεται αρνητικά ως ξέκωλος, ξεδιάντροπος ή λυσσάρης, αλλά απεναντίας κερδίζει πόντους ανδρισμού: είναι πολύ άντρας. Το να είσαι γαμιάς είναι παράσημο.
Αυτή άνιση έμφυλη διχοτόμηση της σεξουαλικότητας ξεκινά από τα γεννοφάσκια μας. Τα αγόρια σεξουαλικοποιούνται ήδη από το νηπιαγωγείο, ενίοτε δε τραυματίζονται ψυχικά από τη βιάση των ενηλίκων να σιγουρευτούν ότι ο γιος τους θα γίνει σωστός άντρας, δηλαδή γαμιάς. Αντιθέτως, τα κορίτσια αποσεξουαλικοποιούνται πλήρως – νουθετούνται ότι δεν θέλουν σεξ αλλά αγκαλιές, συναισθήματα, σχέση. Σεξ επιτρέπεται να θέλουν μόνο με τον έρωτα της ζωής τους, όχι με τον οποιονδήποτε γιατί αλλιώς «χάνουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν», «ξοδεύονται», «ξεχειλώνουν και μετά δεν θα τις θέλει κανείς». Οι άντρες πρέπει να θέλουν πολύ σεξ (ακόμα κι όταν δεν θέλουν) ενώ οι γυναίκες πρέπει να μη θέλουν σεξ – ή τουλάχιστον να μην το δείχνουν κι όταν το θέλουν, να το εκφράζουν σεμνά, όχι σαν λυσσάρες και σίγουρα όχι προς τον οποιονδήποτε.
Οι άντρες ενθαρρύνονται από μικρή ηλικία να εξερευνήσουν το σώμα τους και να διεκδικήσουν την καύλα τους, σε αντίθεση με τις γυναίκες που αποθαρρύνονται ν’ ασχοληθούν με το σεξ και με το σώμα τους ως ερωτικό εργαλείο για δική τους ικανοποίηση. Πολλές γυναίκες διστάζουν να εξερευνήσουν –έως και φοβούνται– τη σεξουαλική ηδονή, επειδή διδάσκονται από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους ότι το σεξ είναι επικίνδυνο, οι άντρες είναι επικίνδυνοι και ότι αν δεν προσέχουν «πού το δίνουν», θα καταστραφούν.
Όμως οι γυναίκες έχουν καύλες! Και μάλιστα πολλές. Θέλουν σεξ, πολύ σεξ και όχι πάντα με φρου φρου, δαντέλες και αναμμένα κεριά, αλλά ενίοτε κι ένα στα γρήγορα χωρίς πολλά λόγια. Βέβαια, θέλουν καλό σεξ, σεξ που να συμπεριλαμβάνει τη δική τους ηδονή και όχι μόνο να εξυπηρετούν την ηδονή του εκάστοτε αρσενικού. Διότι ενώ για τους περισσότερους άντρες, το σεξ είναι σαν την πίτσα, δηλαδή ακόμα κι αν είναι χάλια, παραμένει πίτσα, άρα αρκετά καλή, για τις γυναίκες δεν είναι σαν την πίτσα, επειδή η πίτσα είναι οι ίδιες και άρα στο τέλος μένουν νηστικές και μετά πρέπει να φροντίσουν να χορτάσουν μόνες τους την πείνα τους. Το αποτέλεσμα είναι πως ακόμα και όταν τελικά βρίσκουν σεξ, πολλές γυναίκες όχι μόνο δεν ξέρουν τι διάολο τις ικανοποιεί αλλά και να το ξέρουν δεν τολμάνε πάντα να το ζητήσουν.
Όλα αυτά δουλέψαμε έντεκα γυναίκες στην τελευταία ομάδα για τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία και τα εμπόδια –εξωτερικά αλλά κυρίως εσωτερικά– που καθιστούν το σεξ ανύπαρκτο ή προβληματικό. Και είναι κυρίως τα εσωτερικά εμπόδια που δημιουργούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, οι τσιμεντωμένες νουθεσίες με τις οποίες έχουν γανώσει τα κοριτσίστικα μυαλά ότι το σεξ είναι πάντα επικίνδυνο για μια γυναίκα. Όπως είπε μια συμμετέχουσα: «Πρέπει κάποια στιγμή να βγάλουμε την πανοπλία, να πάψουμε να βλέπουμε όλους τους άντρες σαν εχθρούς κι άρα εμείς να είμαστε συνέχεια πάνοπλες».
Ταυτόχρονα, οι γυναίκες πράγματι διατρέχουν κινδύνους όταν αναζητούν και κάνουν σεξ. Μιλήσαμε, λοιπόν, εκτενώς γι’ αυτούς τους κινδύνους και σε ποιον βαθμό είναι πραγματικοί ή κυρίως μέσα στο μυαλό μας εξαιτίας της άθλιας σεξουαλικής ανατροφής μας. Ένα πράγμα που αναδείχθηκε μέσα από τη συζήτηση είναι πως πολλά πράγματα είναι επικίνδυνα στη ζωή μας και παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούμε να τα κάνουμε, παίρνοντας κάποιες προφυλάξεις, περισσότερες ή λιγότερες κάθε φορά. Γιατί λοιπόν το σεξ είναι σχεδόν το μοναδικό πράγμα που οι γυναίκες «επιλέγουμε» να καταργήσουμε λόγω κινδύνου, ενώ την ίδια στιγμή π.χ. οδηγούμε στους ελληνικούς δρόμους; Η απάντηση είναι φυσικά εντελώς πρόδηλη· όπως ανέφερε μια συμμετέχουσα: «αν πάθεις κάτι στην Εθνική, κανείς δεν θα σε κατηγορήσει, είσαι θύμα. Αν όμως πάθεις κάτι επειδή έκανες σεξ, τότε τα ήθελε ο κώλος σου, πήγαινες γυρεύοντας».
Η ομάδα μας ολοκληρώθηκε μετά από τέσσερις συναντήσεις, αλλά όλες οι γυναίκες ζήτησαν (απαίτησαν είναι η πιο σωστή λέξη) να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε και να συζητάμε για αυτό το δύσκολο θέμα, έτσι ανοιχτά και αλληλοφροντιστικά, ώστε να ξεδιπλώσουμε τις μπλεγμένες σκέψεις μας, τους φόβους μας, τις κακές εμπειρίες μας, τις όμορφες εμπειρίες μας, τις εχθροπραξίες με το σώμα μας, την ετεροποίηση των αντρών και την πηγαία ανάγκη μας να μιλήσουμε επιτέλους χωρίς ενοχές για τις καύλες μας.
Κλείνω με μια νουθεσία ηλικίας σχεδόν τεσσάρων χιλιάδων ετών. Ο βεζίρης Πταχοτέπ της 5ης φαραωνικής δυναστείας, νουθετούσε τον γιο του στις περίφημες «Οδηγίες» του (σε δύο μεταφράσεις):
Αν παντρευτείς μια γυναίκα του κεφιού,
μια χαρούμενη γυναίκα γνωστή σ’ όλη την πόλη,
Αν ξεστρατίσει και γλεντάει τη στιγμή
μην την απορρίψεις, αντιθέτως ας την να χαρεί·
μια ελαφριά καρδιά φέρνει γαλήνια νερά.Αν παντρευτείς μια γλεντζού,
γεμάτη χαρά, που όλοι τη λατρεύουν,
άστατη και παρορμητική,
μην τη διώξεις ποτέ· κράτα τη καλοζωισμένη.
Η χαρά της θα γίνει και δικιά σου.
Αν σας ενδιαφέρει να συμμετάσχετε στο επόμενο εργαστήρι για τη γυναικεία σεξουαλική επιθυμία, στείλτε ημέιλ στο
in**@ly*.gr
για να σας προσθέσω στη λίστα αναμονής.
